In het stuk ‘Agrarische sector worstelt met communicatie’ – deel 1 gaf reputatiestrateeg en communicatiespecialist Frank Peters 10 tips voor een betere communicatie vanuit de sector. Hierin kwam onder andere de rol van de branchevereniging sprake. In deel 2 bekijken we daarom welke rol Nevedi voor zichzelf ziet in deze communicatiekwestie. Wat doen ze momenteel en wat zouden ze nog kunnen doen? Nevedi-directeur Henk Flipsen geeft tekst en uitleg.
Dat er jongeren zijn die niet durven te zeggen dat ze vlees eten of in de agrarische sector werken, vindt Henk Flipsen een nare constatering. Toch is dit niet iets van alleen de laatste jaren, geeft hij aan. “Al lijkt het wel steeds lastiger om de ‘licence to produce’ van de agrarische sector te verantwoorden richting maatschappij en politiek.”
Frank Peters gaf aan dat de brancheorganisatie een rol heeft in de communicatie richting landelijke media en politiek. Wat doet Nevedi richting de landelijke media?
“Richting landelijke media is de communicatie lastig. We merken dat positief nieuws uit de diervoedersector vaak niet als interessant genoeg wordt beschouwd. Het wordt simpelweg niet opgenomen in de krant, zelfs niet in komkommertijd. Wat wel gebeurt is dat we worden gebeld als een andere partij een misstand aan de kaak wil stellen, bijvoorbeeld op het gebied van ontbossing. Maar dan word je dus alweer in een defensieve positie gedrukt. We reageren wel en proberen de zaken te nuanceren. Ook nodigen we de tegenpartij uit voor een kop koffie, zodat we hen meer toelichting kunnen geven.”
En richting de politiek?
“Richting de politiek is het noodzakelijk om uit te leggen waar grondstoffen vandaan komen, wat de carbon footprint is, hoe we ontbossing tegengaan, welke rest- en bijproducten worden ingezet. Dit besef heeft geleid tot het project Duurzaam Diervoeder 2030. Want iedereen gebruikt de term ‘duurzaam’, maar iedereen hanteert ook een andere definitie. Lokale grondstoffen lijken duurzamer, maar kunnen een hogere carbon footprint hebben bijvoorbeeld. We zijn samen met het ministerie van LNV het project Duurzaam Diervoeder gestart om concrete ambities voor duurzaam diervoer vast te stellen en de voortgang jaarlijks te kunnen monitoren.”
Hoe ziet dat er concreet uit?
“Samen met ketenpartijen zijn we op dit moment bezig om de uitgangspunten voor het dashboard vast te stellen: welke doelen willen we onszelf stellen? Ook kijken we hoe bedrijven de benodigde data goed kunnen aanleveren en hoe we de data goed kunnen ontsluiten. De data rondom duurzaam diervoer zijn een voorwaarde voor goede communicatie. Vanuit Nevedi willen we de data delen, zodat individuele diervoederbedrijven meer handvatten hebben om te gebruiken in hun communicatie. Vanaf 2024 willen we met alle Nevedi-leden starten met het nieuwe dashboard.”
Wat doet Nevedi nog meer?
“Wij maken nu al duidelijk welke innovaties er zijn in de sector. Vorig jaar zijn we gestart met de videoreeks ‘Duurzame innovaties in de diervoedersector’. Inmiddels zijn er 7 video’s verschenen waarin bedrijven uitleggen wat ze doen aan verduurzamen, zoals het verlagen van hun carbon footprint. Bij het ministerie of in een plenair debat kunnen we verwijzen naar de video’s. En bedrijven kunnen ze zelf ook gebruiken in hun communicatie.”
Dat was een andere rol die Frank Peters voor de branchevereniging zag: diervoederbedrijven ondersteunen bij hun communicatie richting de lokale bevolking. Zien jullie dat ook als taak?
“We hebben voor onze leden informatiemateriaal beschikbaar. Zo hebben we een informatiepakket richting scholieren. Dit kunnen bedrijven inzetten als ze scholieren op hun bedrijf ontvangen of bij een project op een school. Hierin zit bijvoorbeeld de poster ‘Wat eten dieren?’, maar er zijn ook animatiefilmpjes ontwikkeld: welke grondstoffen zitten er in diervoer en waar komen ze vandaan?”
En als je het hebt over contact tussen diervoederbedrijven en hun omgeving?
“Sowieso is het belangrijk dat voerbedrijven met hun omgeving in contact staan. Over onderwerpen als geur, geluid en transportbewegingen moet je met je omgeving in contact blijven. Op andere onderwerpen moeten bedrijven oppassen om al te snel mee te gaan in de publieke opinie. Zo kunnen bedrijven bijvoorbeeld geneigd zijn over te stappen op het gebruik van meer lokale grondstoffen, terwijl uiteindelijk blijkt dat de carbon footprint van het voer daardoor omhoog gaat. Dit soort dilemma’s willen we met het project Duurzaam Diervoeder oplossen. Het maakt de gevolgen van een keuze inzichtelijk. Uiteindelijk moet de markt uitmaken wat het belangrijkste is en waarvoor wordt betaald: voor een lage carbon footprint óf bijvoorbeeld een lokale herkomst van grondstoffen.”
Helpen jullie bedrijven ook met hun communicatie richting de omgeving?
“We hebben geen kant-en-klare communicatiepakketten beschikbaar. Veel bedrijven communiceren al met hun omwonenden. Bijvoorbeeld op een open dag of avond. Diervoederbedrijven zijn vaak zo verankerd in de omgeving dat er al veel in overleg gebeurt. Laatst hoorde ik bijvoorbeeld dat een bedrijf een silo wilde bouwen. Dat vond de omgeving goed op voorwaarde dat hij wel beschilderd zou worden en zo mooi zou passen in het landschap. Dat zijn mooie voorbeelden. We raden bedrijven aan om met hun omgeving in gesprek te blijven, helemaal als er iets verandert. Gelukkig gebeurt dat vaak al.”
In deel 3 van deze reeks delen de jonge glastuinbouwers in De Bommelerwaard hun tips. Zij zijn een tijd geleden gestart met proactieve communicatie richting de omgeving. Dat werpt z’n vruchten af. Deel 3 verschijnt op 3 augustus.
OPROEP: zelf geslaagd voorbeeld van communicatie?
We hopen een aantal mooie voorbeelden op het gebied van communicatie uit de diervoedersector zelf te kunnen delen. Heb je een voorbeeld van geslaagde communicatie met omwonenden of via (lokale) media? Laat het ons weten via: redactiemolenaar@eisma.nl.
